9eme Symposium international de sculpture (2)

Op Hemelvaartsdag reden we naar Barvaux naar het 9e Internationale Symposium voor Beeldhouwkunst. (Blogbericht). Daar zagen we de start van het kunstwerk van Stoneman. Vandaag is de laatste dag van het symposium... en moesten al de kunstwerken klaar zijn. Hiernaast zie je de geweldige creatie van Stoneman, "La langue" of "de tong"! ...enne dit Ardense blauwstenen beeld weegt drie ton...

Hij staat trouwens vandaag op het Wadada festival met zijn schilderkunst en MC-vaardigheden om er een workshop te geven... aan het podium van... Johan.

VIJF

Nog vijf weken tot

Noord-Cyprus !

Vroeg of laat

Waarheid!

Vuurverspreiders

Drie Australische vogelsoorten helpen branden te verspreiden omdat ze weten dat ze dan gemakkelijker prooien vinden...

The Crystal Ship (en meer)

Afgelopen zondag, 12 mei '24, maakten we onze koffers om terug naar huis te gaan. We gingen echter niet meteen vanuit De Panne, waar we twee nachten overnacht hadden, terug naar huis. We hielden een tussenstop in Oostende.

Ine had 's zaterdags in Oostende een plannetje van alle The Crystal Ship-werken opgehaald in het infokantoor van die stad. Ze had ook al aangeduid welke ze zeker zou willen zien. Aan de hand van dit plannetje stippelde Johan twee wandelroutes in twee verschillende delen van Oostende uit.

Het was de bedoeling dat we, tijdens de eerste van deze routes, ergens zouden brunchen... maar we passeerden geen enkele taverne/bakker/koffiebar op die eerste route... dus gingen we, iets na de start van onze tweede route, maar meteen... lunchen. 

In totaal wandelden we zo'n 10 km langs de Oostendse muurschilderingen. Johan was een beetje stijf en had een beetje last van de twee blaren die hij overhield aan de Belgian Coast Walk. Na even zitten terug 'opstarten' was nog het moeilijkste... maar al bij al heeft hij deze lange afstandstocht weer goed "verteerd"... maar ook Ine, die zaterdag natuurlijk geen 80, maar toch ook heel wat kilometers gestapt heeft, voelde haar spieren protesteren tijdens die tien kilometers...

Nog vergeten te schrijven in het bericht over zaterdag: tegen het einde van de 80 km had Johan wel weer en beetje pijn gekregen ter hoogte van het middenvoetbeentje waaraan hij eind 2021 een stressfractuur had... maximum 80 km wandelen, lijkt (voorlopig?) realistisch... hoogstwaarschijnlijk zal hij dus geen revanche nemen tijdens de volgende editie van Bello Gallico (die 100 mijl) in december 2024... Die pijn was overigens zaterdagavond alweer weg, hoor... gelukkig...

Rond half 3 reden we Oostende uit. We hadden gedaan wat we wilden doen en wilden ook de grote uittocht van de toeristen vóórblijven... al was het toch al ferm druk en zorgden verschillende wegenwerken er ook voor dat het op verschillende plaatsen erg traag ging. Tegen 18:00 uur waren we thuis... precies op tijd om frietjes te halen!

Als Johan volgend jaar opnieuw de Belgian Coast Walk wil gaan wandelen,

zal het niet samenvallen met het hemelvaartsweekend: dat is al een geluk!

Samen

We zijn vandaag 28 jaar een koppel... wat vliegt de tijd, zeg !

We zijn 21 jaar en een dikke 7 maand getrouwd.

 

14u23

Na een kort nachtje stapte Johan zaterdagochtend, rond 3 uur, op één van de ingelegde bussen vanaf het eindpunt in De Panne naar het vertrekpunt van de 80 km van de Belgian Coast Walk in Knokke. Om half 5 startte Johan zijn lange tocht. 

Johan vond het té warm en het was te druk door de vele toeristen (andere edities waren niet in het Hemelvaartweekend en hadden minder goed weer). Daarnaast had hij, nog nooit eerder gehad, een probleem met zijn rechterschoen: daar was ineens een 'boebel' t.h.v. zijn dikke teen ontstaan. Hierdoor kreeg hij een blaar en kon hij niet meer zo goed doorstappen... Maaaaar daarvoor is Ine er dan, hè. Vanaf Oostende volgde ze Johan, met de auto, op... met onder andere andere (goedingelopen) wandelschoenen in de auto. In Westende deed Johan zijn andere wandelschoenen aan en kon hij weer goed, maar dus met enkele blaren op zijn rechtervoet, verderwandelen. 

Het digitale systeem dat op Johan zijn deelnamekaart hing, was enkele keren serieus in de war! Tot drie keer toe was Johan zijn "digitaal nummertje" al veel verder op de route dan hij in realiteit was. Vlak voor de rust- en bevoorradingspost van Oostende kwam Ine Johan daarom niet tegen, maar dat maakten we goed op de drukke dijk van Oostende. Nadien wachtten Ine Johan steeds op aan de rustposten en wíst ze dus al dat ze gewoon moest blijven wachten als het digitale systeem nog eens liet weten dat Johan een rustpost, zonder registreren zou voorbijgelopen zijn... want dat klopte dan gewoon niet.

Op de laatste rustpost, in Oostduinkerke, kreeg Johan een aangename verrassing: de muziek werd verzorgd door Serendipity Soundsystem, een reggae-artiest en kennis van Johan. Johan wist dit niet op voorhand! Van de vorige editie weten we dat het stuk van de laatste rustpost tot aan de finish het moeilijkste is. Het feit dat hij deze verrassing had gekregen, maakte het deze keer minder 'moeilijk'.

Uiteindelijk wandelde Johan de 80,4 km van deze editie van the Belgian Coast Walk in 99705 stappen en 14 uur 23 minuten. Dit is trager dan de twee eerdere edities. Johan kon eerst niet zeggen, hoe dat komt want het ging best goed, maar het feit dat hij langere pauzes heeft genomen dan anders verklaart dit. Die langere pauzes 'moest' hij nemen omdat hij met zijn schoen sukkelde en die een paar keer uit- en aandeed, omdat hij zich steeds moest insmeren voor de zon, omdat hij naar de EHBO-post moest omdat zijn polsbandje van Reggae Geel moest laten afknippen omdat het te hard spande (omdat Johans armen en handen zo gezwollen waren van de warmte) en dergelijke. Ach ja. 

en neen, we hebben Mathilde en haar bodyguards niet gezien. Zij wandelde 'maar' 25 km. Die zijn eerder vertrokken dan dat Johan op rustpunt (voor Mathilde vertrekpunt) Wenduine kwam waarna hij die 25 km nog moest afleggen. 

'tzeetje

Gisteren, vrijdag 10 mei '24 kwamen we aan aan de Belgische kust. We hebben er een appartement gehuurd voor 3 dagen/2 nachten voor Johan zijn derde Belgian Coast Walk.

Omdat Johan vanmorgen, zaterdagochtend, al tussen 3 en half 4 de bus naar Knokke-Heist moest nemen, zijn we gisteren al aangekomen in De Panne.

Gisteren bezochten we, zoals we iedere keer in het weekend van de keren dat Johan de Belgian Coast Walk wandelde, verschillende van de kunstwerken van Beaufort.

Zo stopten we, onderweg naar De Panne, in Wenduine en Mariakerke en wandelden we 's avonds door De Panne langs wat kunstwerken van verschillende edities van Beaufort.

12 Points

Super vakbondsactie! 

We zagen het éérste bericht, blijkbaar kwam het meerdere keren, maar we hebben niet gekeken naar Eurosong

Hoe mis-se-lijk is het dat ze deelnemen, 

maar hoe wal-ge-lijk is het dat ze ook nog eens doorgaan naar de finale!

bron: Facebookpost van Gaby Colebunders

9ème Symposium international de sculpture

Gisteren reden we, na een rustige ochtend, naar Barvaux in de provincie Luxemburg. Van 3 tot 19 mei 2024 is daar het 9e Internationale Symposium voor Beeldhouwkunst bezig. In die periode gaan verschillende beeldhouwers (met hout of Ardense hardsteen) aan de slag. Ze moeten op het einde van die veertiendaagse hun grote beeld afhebben.

"Stoneman", waar we thuis een beeldje van hebben en die ons huwelijkskado voor Phil en Edwina gemaakt heeft, is er aan het werk. Johan kent deze kunstenaar vanuit het reggaewereldje aangezien hij, naast beeldhouwwerken, - werkjes, schilderijen en graffiti, ook muziek maakt.

Het kleine beeldje is het voorbeeld van hoe zijn groot beeld voor het symposium er gaat uitzien. Wij vinden het knap! De tong is een apart stuk. 

Na ons bezoek aan Barvaux reden we een stukje verder naar het super-toeristische, maar toch wel schattige-kleinste-stadje-van-het-land, Durbuy. Daar wandelden we wat rond in de smalle straatjes, dronken en snoepten we wat en bewonderden we de 'Anticlinaal van Durbuy', wat een prachtig stukje natuurpracht en -geweld is!

Avondeten deden we in Rekem. Thuisgekomen maakten we al deels ons koffertjes klaar, om die vanmorgen verder klaar te maken voor ons weekendje weg voor de Belgian Coast Walk.

Situatie Sundhnúkkraterrij & Svartsengi - ge-updated

Volgens de IJslandse wetenschappers is de uitbarsting op Reykjanes, die op 16 maart '24 startte, nog steeds gaande, nu 55 dagen. In de krater en het lavaveld op de livebeelden is enkel nog maar rook te zien, maar de wetenschappers zeggen dat er nog magma en lava stroomt.

Onder vulkaangebied Svartsengi, met die energiecentrale en Blue Lagoon, is er ook nog steeds magma (dus onder de grond) aan het stromen. Een scheur kan ook hier plots ontstaan, al vallen de aardbevingen momenteel mee.

Bron

UPDATE

Er wordt nu geschreven dat de uitbarsting hoogstwaarschijnlijk sinds gisteravond, dus na 54 dagen, over is.

Zwijn en vlinder

Het wilde zwijn blijkt een belangrijke rol te spelen voor vlinders. Veel vlinders hebben planten nodig die op arme of open grond groeien, de zogeheten pioniersplanten. Door te wroeten maken wilde zwijnen de perfecte omstandigheden voor kruiden en vlinders. 

De wroetplekken vormen een microhabitat voor verschillende soorten pioniersplanten. Daarbij kun je denken aan schapenzuring, viooltjes, zachte ooievaarsbek en reigersbek. Deze soorten zijn voor het bruin blauwtje, kleine parelmoervlinder en kleine en bruine vuurvlinder belangrijke waardplanten. Zonder deze planten hebben zij minder kans om zich voort te planten. De open vegetatie is ook geschikt voor de heivlinder die hier in polletjes schapengras of buntgras in een warm microklimaat vindt. Er blijkt dus wel degelijk een relatie te bestaan tussen zwijnen en vlinders. Om die relatie beter te begrijpen is het project Wild van Vlinders gestart, dit jaar vindt het afrondende onderzoek plaats. 

naar artikel Nature Today

For-rest